Leszczyna pospolita (Corylus avellana) mikoryzowana z truflą letnią (Tuber aestivum Vitt. var. uncinatum) lub truflą czarnozarodnikową (Tuber melanosporum Vitt.) albo truflą białawą (Tuber borchii Vitt.) – Polskie Trufle

Trufla letnia (Tuber aestivum Vitt. var. uncinatum)

Znana również jako: trufla burgundzka

Preferencje siedliskowe:

• Gleby zasadowe (pH 7,5–8,5), dobrze przepuszczalne
• Stanowiska słoneczne
• Klimat umiarkowany

Zalety:

• Stosunkowo łatwa w uprawie
• Owocnikuje dość regularnie
• Owocniki pojawiają się od lata do późnej jesieni

————————————————————-

Trufla czarnozarodnikowa (Tuber melanosporum Vitt.)

Znana również jako: trufla czarna, trufla perigordzka

Preferencje siedliskowe:

• Gleby wapienne, dobrze zdrenowane
• pH 7,5–8,3
• Ciepły, słoneczny klimat – nieco cieplejszy niż dla T. aestivum

Zalety:

• Jedna z najbardziej cenionych trufli (wysoka wartość handlowa)
  Wyzwania:
• Trudniejsza w uprawie niż T. aestivum
• Wymaga bardziej stabilnych warunków termicznych i glebowych

Trufla biaława (Tuber borchii Vitt.)

Znana również jako: trufla marcowa

Mikoryza z leszczyną: Dobra – dobrze współpracuje z leszczyną, zwłaszcza w młodym wieku drzewa

Preferencje siedliskowe:

• Toleruje różne gleby, w tym piaszczyste
• Może rosnąć przy pH od 6,5 do 8,0
• Dobrze sprawdza się w chłodniejszym klimacie

Zalety:

• Szybciej zaczyna owocnikować niż inne gatunki (czasem już po 4-5 latach)
• Mniej wymagająca pod względem klimatu i gleby

————————————————————-

Podsumowanie:

Leszczyna pospolita to znakomity wybór jako drzewo gospodarza do uprawy trufli – szczególnie:

• Tuber aestivum var. uncinatum (łatwa, stabilna, niezawodna)
• Tuber melanosporum (cenna, ale bardziej wymagająca)
• Tuber borchii (szybka i elastyczna, dobra na start)